Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Συνέλευση 23 Απρίλη

Βρεθήκαμε στην τακτική μας συνέλευση τη Δευτέρα 23 Απρίλη στο "Γ. Ρίτσος":

-διαβάσαμε τα μέιλ που μας έχουν στείλει όλη την προηγούμενη εβδομάδα και ενημερωθήκαμε για τις δραστηριότητες άλλων λαϊκών συνελεύσεων ανά την επικράτεια

-αποφασίσαμε να δημοσιοποιήσουμε κείμενο σχετικό με την "αυτοκτονία" του Σάββα Μετοικίδη. Στην συνέλευσή μας υπάρχουν εκπαιδευτικοί που για πολλά χρόνια συνέπρατταν στους συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς αγώνες με τον Σάββα. Διαπιστώσαμε για μια ακόμη φορά την "συμμετοχή" της κρίσης άλλες φορές ως αίτιο και άλλες φορές ως αφορμή για την δημιουργία τέτοιων οριακών υπαρξιακών και πολιτικών καταστάσεων. Το κείμενό μας έχει ήδη αναρτηθεί..

-στη συνέλευσή μας παραβρέθηκε φίλος του Διονύση Γοργόγιαννη, μας ενημέρωσε, πέρα από το ότι ο Διονύσης είναι από το Αιγάλεω, για όλα όσα του συνέβησαν την περασμένη εβδομάδα και τον οδήγησαν σε δημόσια καταγγελία. Δεσμευτήκαμε για την αμέριστη αλληλεγγύη μας, θα δημοσιοποιήσουμε την καταγγελία του, θα του σταθούμε σε ό,τι χρειαστεί.... και θα δυναμώσουμε τον λόγο μας ενάντια στην κρατική καταστολή. Το κείμενό μας έχει ήδη αναρτηθεί.

-αποφασίσαμε την διάχυση λόγου και δράσεων σχετικά με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών  μετά τις εκλογές καθώς το κοινωνικό πεδίο βρίσκεται υπό εκλογική ομηρεία.

-αφού έρθουμε σε επαφή με άμεσα ενδιαφερόμενους (περίοικους και νεολαίους της περιοχής) δρομολογούμε εκδηλώσεις στο "Πατινάζ" ενάντια στην τσιμεντοποίηση του Μπαρουτάδικου. Πρόκειται για μια ενημερωτικά αφίσα, για μια ποδηλατοδρομία και για μια συναυλία με συγκροτήματα από την πόλη μας.Την επόμενη Δευτέρα ορίζουμε το χρονοδιάγραμμα των δράσεων. Εν τω μεταξύ το Δασαρχείο Αιγάλεω έχει θεωρήσει έκνομη εδώ και δύο εβδομάδες την αυθαίρετη τοποθέτηση ενός λυόμενου οικήματος από τον Δήμο στην περιοχή του Μπαρουτάδικου πίσω από τον ΟΑΕΔ. Στο βαθμό που η Δήμος Αιγάλεω δεν απομακρύνει το κατασκεύασμα της επόμενες ημέρες... θα το απομακρύνουμε εμείς από το άλσος.

-αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε στην πορεία αλληλεγγύης προς τους 4 προφυλακισένους αγωνιστές της 12 Φλεβάρη που διοργανώνεται από πολλές λαϊκές συνελεύσεις του λεκανοπεδίου. Η υπογραφή της δικής μας λαϊκής συνέλευσης δεν μπήκε στην αφίσα από λάθος συνεννόηση, αυτό όμως δεν έχει όμως τόση σημασία όσο η παρουσία μας το Σάββατο 28 Απρίλη το πρωί στο Μοναστηράκι.


Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Το νου μας στον Διονύση Γ.

Αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο-καταγγελία του συντοπίτη μας Διονύση Γοργογιάννη που εξιστορεί ένα περιστατικό με αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ, οι οποίοι, αφού τον κακοποίησαν, τον οδήγησαν στο Μεταγωγών της Πέτρου Ράλλη όπου, στη συνέχεια, κρατήθηκε αυθαίρετα επί δύο ημέρες γιατί θεωρήιηκε μετανάστης χωρίς χαρτιά. 
Είναι δεδομένη η αμέριστη αλληλεγγύη μας, ως Λαϊκή Συνέλευση Αιγάλεω, όχι μόνο στο Διονύση που γνώρισε με οδυνηρό τρόπο από πρώτο χέρι το θεσμικό ρατσισμό και τη μικροψυχία των "οργάνων της Τάξεως", αλλά και σε κάθε αντιστεκόμενο που βρίσκεται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, σε κάθε άνθρωπο που υφίσταται ομηρεία της μισάνθρωπης (αντι)μεταναστευτικής πολιτικής... 
Επειδή οι επώνυμες καταγγελίες τέτοιου χαρακτήρα μέσα σε ένα τέτοιο πολιτικό σύστημα μπορεί να εγείρουν κινδύνους για τον καταγγέλοντα (και τέτοιο δείγμα ήδη έχει εκφραστεί προς τον συγκεκριμένο άνθρωπο), μηνύουμε προς τους "ενδιαφερόμενους": ούτε να το σκέφτονται!
 
 
Προσπαθώ ακόμη να συνέλθω από το ΣΟΚ. Το γεγονός βασανίστηριο για μένα κράτησε σχεδόν δυο ολόκληρα μερόνυχτα...Το σώμα μου ακόμη πονάει αφόρητα από τα χτυπάματα των ροπάλων τους και από τις κλωτσιές τους.Σε ένα κελί το πολύ έξι τετραγωνικών μαζί με άλλους τρεις ανθρώπους.Σε ένα κολαστήριο που μέχρι πριν λιγες μέρες αγννούσα ότι είναι τέτοιο...
 
Ας μου συγχωρεθεί που καθυστέρησα ελαφρά την δημοσιοποίηση-καταγγελία αυτού του γεγονότος όμως ελπίζω ότι όσοι διαβάσουν το περιέχομενο αυτής της καταγγελίας θα δείξουν επιείκεια για αυτό.Δημοσιεύω αυτή την  καταγγέλια επώνυμα καθώς δεν νιώθω πια κανένα φόβο για τον φασισμό τους και η οργή έχει πονέσει τα μιλλήγγια μου.Την υπερασπίζω με όλο τον πόνο του βιώματος μου κι έχοντας πλήρως μεταμορφωθεί από την επίδραση του.
 
Εγώ ο ίδιος είμαι ο παθόν και το θύμα αυτής της ιστορίας με όργανα βασανιστηρίου μου και θύτες μου τους μπάτσους του κράτους (με πρώτους τους ΔΙΑΣ) και ένα κτίριο κολασηριο -αυτό της Πέτρου Ράλλη- το Μεταγωγών. (εκεί δηλαδή που στιβάζονται μόνο μετανάστες...)
 
Όμως ας τα πάρουμε με την σειρά τους. 
 
Την Τρίτη (ή ήταν Τετάρτη; Το τρομερό με αυτό που έπαθα είναι ότι έχασα πλήρως την αίσθηση του χρόνου και την φυσιολογική διαδοχή των ημερών...Επίσης η μνήμη μου δεν λέει να βάλει σε πλήρως τακτοποιημένη  σειρά όλα αυτά που μου συνέβησαν καθώς μου συνέβησαν τόσα πολλά σε δυο μέρες και με τέτοια τρομερή διαδοχή που όλο αυτό έχει γίνει ένα κουβάρι φρέσκων αναμνήσεων μέσα μου...)
 
17 Απρίλη βρισκόμουν στην περιοχή του Βοτανικού για να βγάλω ένα έξτρα μεροκάματο.
 
Είμαι 37 χρόνων και δουλεύω σαν εργάτης από τα 14 μου.
 
Από τα 22 μου δουλεύω σαν μισθωτός οδηγός φορτηγών και κάποιες φορές και ξεφορτωτής.
 
Δεν θα έλεγα ότι ήμουν ιδιαίτερα πολιτικοποιημένος.Έχω έρθει σε κάποιες πορείες και έχω παρακολουθήσει κάποιες συνελεύσεις όμως ποτέ δεν είχα συστηματική και βαθιά σχέση με αυτά όσο κι αν μέσα μου τα ενέκρινα.Έχω διαβάσει κάποια σωστά βιβλία όμως πολύ λιγότερα από αυτά που θα ήθελα.
 
Η βιοπάλη και το μεροκάματο πάντα απορροφούσαν την περισσότερη ενέργεια μου και αυτό που έμενε για τα άλλα ήταν λιγοστό και αμφίβολο. Μέχρι τώρα...
 
Τον τελευταίο χρόνο έχουν απολύσει αρκετούς από την δουλεία που βρίσκομαι και σε μένα έχουν μειώσει κατά 40% τον μισθό μου (και όπως θα δούμε και μετά από αυτό που έπαθα τώρα κατά 70%...) και είχα ανεχτεί να είμαι πολλά χρόνια σε έναν εργασιακό χώρο χωρίς να υπάρχει σωματείο βάσης.
 
Τσατσος τους όμως ποτέ δεν υπηρξα κι ενώ ήμουν πάντα τυπικός και σωστός στην δουλειά μου και έχουν αρμέξει αμέτρητη υπεραξία από τον προσωπικό μου μόχθο τόσων χρόνων...
 
Κατά τις 5 το απόγευμα και νωρίτερα ήμουν με φίλους φορτηγατζήδες--είτε μισθωτούς όπως εγώ είτε μικροιδιοκτήτες με ένα-δυο φορτηγά-- και συζητάγαμε για το πόσο χάλια έχει γίνει η κατάσταση και για το πόσο χρειαζόμαστε μια νέα 12 Φλεβάρη πολύ πιο δυναμική και αποφασιστική. (με ντροπή γράφω ότι εγώ προσωπικά αλλά και αρκετοί που συζητάγαμε δεν είμασταν στις 12 Φλεβάρη κι ας είχαμε φίλους και γνωστούς που είτανε...)
 
Ναι στα λόγια είμαστε εύκολοι...Πίναμε και μπύρες και άλλα και είχαμε κάνει εύθυμο ζωιρό κεφάλι που μάς έβγαζε την αγανάκτηση μας.
 
Κάποια στιγμή αποχαιρετιστήκαμε και ο καθένας τράβηξε τον δρόμο του.
 
Τότε πήγα να πάρω το αμάξι μου (ένα μεταχειρισμένο αγορασμένο από συγγενή με 200 ευρώ...) και να φύγω.
 
Το κεφάλι μου βούιζε από το μεθύσι.
 
Έπρεπε να περάσω ένα στοπ και δεν το πέρασα σωστά. Δεν πρόσεξα όπως έπρεπε και τράκαρα με ένα διερχόμενο αμάξι. Ευτυχώς κανείς δεν τραυματίστηκε και υπήρχαν μόνο υλικές ζημιές.
 
Ο κύριος που του τράκαρα το αμάξι ήταν ένας 60 χρόνος πολύ αναστατωμένος που έσπασαν τα φώτα του αμαξιού του.
 
Σε λίγο πλακώνουν Διάδες.
 
ΚΑΙ ΕΔΩ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ-ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΗ
 
Για πολύ κακή μου τύχη είχα το δίπλωμα του αμαξιού και την ταυτότητα μου στο φορτηγό της δουλειάς αυτό που δουλεύω καθημερινά για 8ωρο.Τα είχα ξεχάσει πρόσφατα εκεί γιατί είχε χρειαστεί να τα πάρω μαζί μου για μια δουλειά του δημοσίου. (γραφειοκρατικής φύσεως)
 
Οι ΔΙΑΔΕΣ είναι 4 σε δυο μηχανές και με κυκλώνουν. Μου ζητάνε χαρτιά. Τους φωνάζω το όνομα μου (να συστηθώ και σε εσάς, ονομάζομαι Διονύσης Γοργογιάννης είμαι Έλληνας πολίτης και έχω υπηρετήσει τον ελληνικό στρατό απ'όταν ήμουν 18 χρονών. Εκεί έμαθα να οδηγώ μεγάλα οχήματα...Ο πατέρας μου που πέθανε όταν ήμουν 6 χρονών ήταν γνωστός αριστερός της περιοχής με φυλακίσεις και βασανιστήρια.Επικαλούμαι εδώ το αυταπόδεικτο της ελληνικής καταγωγής μου για να φτύσω με λύσσα κάθε εθνικότητα και ειδικά και αυτή την εθνικότητα. Μετά από αυτό που πέρασα κατάλαβα ότι το να ζεις σε ένα φασιστικό καθεστώς ακυρώνει κάθε θετική αναφορά στην έννοια του έθνους.Το ξεφτιλίζει και το ξεμπροστιάζει αλύπητα...)
 
Ο ένας δείχνει να το πιστευει και νιώθω ότι θα είναι ευγενικοί μαζί μου. Πετάγεται όμως ένας άλλος από αυτούς  και φωνάζει:" τι έλληνας πολίτης ρε και αηδίες!Σκατοαλβανός είσαι χωρίς χαρτιά και άστα αυτά.'
 
Είμαι έξω από το αμάξι κι αρχίζουν να με σπρώχνουν και να με βρίζουν. Με πετάνε σε έναν τοίχο.Με έχουν στριμώξει εκεί και οι τέσσερις και δεν έχω καμιά διαφυγή. Πνίγομαι. Ένας με έχει πιάσει από τον γιακά και προσπαθεί να με σηκώσει από αυτόν (καθόλου εύκολο καθώς από την εργασία μου και μόνο έχω δυνατή φυσική κατασκευή) ενώ οι άλλοι από πίσω τον σπρώχνουν για να στριμώξει καλύτερα εμένα!
 
Νιώθω ότι δεν έχω αέρα, ότι θα λιποθυμήσω. Έχω αλλάξει χρώματα...
 
Κάποια στιγμή σταματάνε το βασανιστήριο τους (πόσο να κράτησε άραγε;Ο χρόνος όταν σε βασανίζουν κυλά τόσο διαφορετικά...Το δευτερόλεπτο φαίνεται λεπτό ή και ώρα...)
 
Συνεχίζουν το βρισίδι. (όπως σκατοαλβανέ, βρωμολαθρομετανάστη, γαμημένε ξένε που θα τρακάρεις και αμάξι κλπ) αλλά τουλάχιστον έχει σταματήσει ο πνιγμός.
 
Στο διάστημα που με στραγγάλιζαν φώναζα όσο μπορούσα βοήθεια με σκοτώνουν ενώ τους θύμιζα διαρκώς ότι είμαι έλληνας πολίτης και να πάμε στο φορτηγό να τους δείξω τα χαρτιά μου. Όμως κανείς δεν βρέθηκε να με βοηθήσει. Είμασταν και σε απόμερο στενό που δεν κυκλοφορούσαν πολλοί άνθρωποι...
 
Όταν επιτέλους σταμάτησαν, ήρθε περιπολικό και με πήρε για να με πάει που; στο μεταγωγών στην πέτρου ράλλη με την στάμπα του λαθρομετανάστη που δεν έχει χαρτιά.
 
ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΒΡΕΘΗΚΑ (απο μια παρεξήγηση και καλά...) στο ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ABU GRAIB...ΜΕΤΑΓΩΓΩΝ-ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ...
 
Eικόνες που έχω συγκρατήσει στο μυαλό μου ενώ με πήγαν εκεί...
 
Ένα μεγάλο προαύλιο φυλακής με πάρα πολύ κόσμο εκεί και πάρα πολλούς μαύρους.
 
Μπάτσοι όλων των ειδών με πολεμικό εξοπλισμό και αλεξίσφαιρα παντού.
 
Ο δεύτερος (ή ήταν ο τρίτος;) όροφος που με πήγαν. Ένας όροφος με δεκάδες μικροσκοπικά κελιά το καθένα με 6 τετραγωνικά και από 4 εώς 6 ανθρώπους στο καθένα, χωρίς τουαλέτα, χωρίς νιπτήρα χωρίς τίποτα...
 
Μια αποκρουστική πόρτα στο καθένα με κάγγελα. 
 
Δημόσια τουαλέτα ορόφου χωρίς κι αυτή να έχει νιπτήρα ή σαπούνι(και μετά αυτοί οι αλήτες θα πουν για υγειονομική βόμβα των 'λαθρομεταναστών'...) ενώ οι χέστρες ήταν οι λεγόμενες τούρκικες.  σε κακή κατάσταση.
 
Με πέταξαν σε ένα τέτοιο κελί χωρίς πρώτα έστω να με ανακρίνουν και να εξετάσουν αν είμαι ή όχι μετανάστης. (αλλά αυτό το μέρος δεν αξίζει για κανένα ανθρώπινο ον. Θέλει όλο κατεδάφιση και απελευθέρωση όσων είναι εκεί μέσα...)
 
Μου πήραν το κινητό και αγνόησαν επιδεικτικά τις εκκλήσεις μου να πάρουν κάποια τηλέφωνα που θα πιστοποιούσαν ότι είμαι ντόπιος, γεννημένος εδώ, έλληνας πολίτης...
 
Και έμεινα εκεί χωρίς ένας να έρθει για περίπου 6-7 ώρες. (πώς να ξέρεις πόση ώρα πέρασε;Τα κινητά είχαν κατασχεθεί...)
 
Εκεί ήταν μαζί μου σε έναν ασφυκτικά πνιγερό και μικρό χώρο άλλα τρεις άνθρωποι που όπως έμαθα ήταν για καιρό εκεί. Με τους δυο μίλησα και τα είπαμε. Ο ένας ήταν Κούρδος και άλλος Ιρακινός. Ο άλλος δεν έμαθα τι εθνικότητα είχε, υπέθεσα Αλβανός.
 
Ήταν εκεί για ψύλλου πήδημα. Δεν είχαν χαρτιά. Αδύνατοι και νευρώδεις, φαίνονταν ότι είχαν περάσει πολλά και ήξεραν πολύ καλά ελληνικά ώστε η συζήτηση γινόταν αβίαστα.
 
Όταν έμαθαν τι μου είχε συμβεί, αρνήθηκαν να το πιστέψουν! Μετά όμως ξανασκέφτηκαν ότι ένα καθεστώς που είναι φασιστικό θα χτυπήσει το ίδιο και τους ντόπιους και κανείς δεν είναι ασφαλής από αυτό το κράτος...
 
Μετά λοιπόν από 6-7 ώρες εμφανίστηκε ένας σαν διοικητής ένα πράμα και μου παίρνει δακτυλικά αποτυπώματα. Του διαμαρτυρομαι γι' αυτό που μου έχει συμβεί και με διαβεβαιώνει ότι σύντομα θα ξεκαθαριστεί η κατάσταση...
 
(πόσο σύντομα ήταν;; Πέρασα άλλες 30 ώρες σε αυτό το κελί κι ενώ υποτίθεται ότι χάρη στην πληροφορική η ταυτοποίηση δακτυλικών γίνεται σε δευτερόλεπτα!Να φταεί άραγε ότι έχουν windows οι υπολογιστές τους ή απλά αδιαφόρησαν και με έγραψαν όσο δεν πάει;Ή και τα δυο;)
 
Αφού λοιπόν μου πήραν δαχτυλικά αποτυπώματα εγώ περίμενα ότι απο λεπτό σε λεπτό θα είμαι ελεύθερος.
 
Αμ δε! Οι ώρες πέρναγαν και δεν γινόταν τίποτα.
 
Μια στεναχώρια με είχε καταβάλει. (και κατάλαβα στο ακέραιο της κυριολεκτική της έννοια.Πώς να μην σε πλακώσει η στεναχώρια σε έναν τόσο στενό χώρο;)
 
Οι ώρες περνούσαν και κάποια στιγμή ο Κούρδος που ήταν μαζί άρχισε να τρελαίνεται.
 
Πολύ λογικό μετά από τόσο εγκλεισμό σε αυτή την ανθυγειινή σκατότρυπα...
 
Άρχισε να φωνάζει στους μπάτσους και να τους  βρίζει:"κωλόμπατσοι δεν αντέχω άλλο, άντε γαμηθείτε, θέλω την ελευθερία μου ρε καριόλησες " και άλλα τέτοια σε άψογα ελληνικά.
 
Οι μπάτσοι φύλακες δυο ντερέκια 120 κιλά ο καθένας καράφλες χρυσαυγιτόφατσες είπαν στην αρχή με μια μεταλική φωνή να σκάσει και να δεχτεί την θέση του.
 
Μετά δεν μίλησαν...
 
Ξαφνικά η πόρτα του κελιού άνοιξε και μπαίνουν αυτές οι δυο ντουλάπες με ροπάλα στα χέρια και αρχίζουν να χτυπάνε ανηλεώς.
 
Μιλάμε για πολύ ξύλο.
 
Προς τιμή τους ο άλλοι δυο μετανάστες μπήκαν μπροστά για να μην τις φάει όλες ο Κούρδος. Εγώ ήμουν τρομοκρατημένος και δεν είχα καθολου αυτό το σθένος.
 
Όμως έστω και ξώφαλτσα έστω και γιατί ήμουν κι εγώ στο κελί, έφαγα πολλές, πάρα πολλές.
 
Κλωτσιές στα πόδια και στους προσαγωγούς, ροπαλιές στον αυχένα, στην πλάτη και στο κεφάλι και άλλες κλωτσιές και άλλες ροπαλιές.
 
Δεν ξέρω πόσο κράτησε αυτό!Όσο το έζησα μου φάνηκε αιώνας. Μετά πιο αποστασιοποιημένα υπολόγισα ότι κράτησε τουλάχιστον 6 λεπτά και παραπάνω.
 
Μιλάμε για ξύλο από καράφλες πληρωμένους του Ελληνικού κράτους, που τέτοιο δεν ξαναθυμάμαι. Και είμαι άνθρωπος της βιοπάλης και έχω δει πολλά...
 
Όπως είπα παρότι δεν ήμουν ο πρώτος στόχος του ξύλου, έφαγα το ξύλο της ζωής μου.
 
Τι να πούνε και οι άλλοι τρεις που έφαγαν δεκαπλάσιο από μένα...
 
Θαύμασα την ήρεμη αξιοπρέπεια τους μετά το ξύλο που έφαγαν.
 
Πρώτα κι ενώ φύγαν οι ανθρωποφύλακες έβρισαν πάλι για 2 λεπτά (κι όχι δεν ξαναεμφανίστηκαν οι φασιστόμπατσοι...) και μετά σώπασαν μόνοι τους και αποτραβήχτηκαν στους εαυτούς τους. 
 
Χωρίς γκρίνιες, χωρίς βογκητά (εγώ βόγκηξα πιο πολύ από όλους τους!) αλλά και χωρίς κούφιες περηφάνιες που αντιμετωπισαν άφοβα τα ΕΣ ΕΣ...Μόνο με μια θλιμμένη σιωπηρή αξιοπρεπέστατη ενδοσκόπιση...
 
Και ύστερα μετά απο πολλές ώρες εμφανίστηκε επιτέλους κάποιος επίσημος του κράτους που αναγνώρισε το λάθος και αφέθηκα ελεύθερος.
 
Για μένα αυτή η εμπειρία είναι η πιο αποφασιστική και κρίσιμη για την ζωή μου.
 
Πλέον όλη η ζωή μου χωρίζεται στο πριν από αυτό και στο μετά από αυτό.
 
Είδα διπλά την κρατική φρίκη και τον αστυνομικό φασισμό. Κι ως έλληνας πολίτης και ως μετανάστης χωρίς χαρτιά στον ίδιο τον τόπο του...
 
Είδα, έπαθα, βίωσα πολλά.
 
Και δυστυχώς ίσχυσε σε μένα ότι αν δεν παθαίνεις δεν μαθαίνεις.
 
Κοιτάω την προηγούμενη ζωή μου με πίκρα και οργή. Ανυποψίαστος, αφελής, αδιάφορος...
 
Ζούμε ήδη σε φασιστικό καθεστώς και προσποιούμαστε ότι υπάρχει δημοκρατία και κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα...
 
Θυμάμαι στις ατέλειωτες ώρες σε εκείνο το κελί κι όταν  εκεί έμαθα ότι πέθανε ο Μητροπάνος.Και πώς το έμαθα! Από τους μπάτσους που ήταν στον διάδρομο και πανηγύριζαν φωναχτά 'που ψόφησε επιτέλους αυτό το κομμούνι ο Μητροπάνος!'Μέσα στην κλεισούρα και στην στεναχώρια μού ήρθε ότι έξω στον δρόμο κυκλοφορούν τανκς και έχει κηρυχτεί επίσημα δικτατορία!
 
Είμαστε σε πόλεμο με ένα φασιστικό καθεστώς που έχει ήδη τα κολαστήρια του και ετοιμάζει και καινούργια. 
 
Την ιστορία την δημοσιοποιώ στο ιντιμίντια και είναι η πρώτη φορά που γράφω σε αυτό. Είναι από τα σάιτς που διαβάζω και υπολογίζω και όπως έχω καταλάβει είναι μια ιστοσελίδα όπου ο κάθε εργάτης, αδικημένος, βασανισμένος από το κράτος, την αστυνομία και τα αφεντικά μπορεί να δημοσιεύσει τις ιστορίες του αδιαμεσολάβητα και χωρίς πατρώνες.
 
Για την σύνταξη και την επιμέλεια του κειμένου βοηθησε τρομερά ένας καλός φίλος συγγραφέας αλλά βέβαια για τυχόντα λάθη και παραλείψεις του ευθύνομαι αποκλειστικά ο ίδιος.
 
Και το κείμενο έχει πολλές παραλείψεις αφού για να περιέγραφα ολοκληρωμένα όλο αυτό που συνέβη, τις προεκτάσεις και τα συμπεράσματα του θα χρειαζόμουν ολοκληρο βιβλίο.
 
Όμως έστω και με αυτή την εξιστόρηση νιώθω ότι αποκαλύφτηκαν πολλά.
 
Λεφτά δεν έχω και μετά από αυτό το γεγονός η εταιρεία που δουλεύω με υποβίβασε σε part time με ξεφτίλα λεφτά.
 
Αν υπήρχε ένας εισαγγελέας που θα έτρεχε το θέμα αυταπάγγελτα θα το καλοδεχόμουν. Όμως οι εισαγγελείς αυτού του καθεστώτος έδειξαν ποιες είναι οι στοχεύσεις και προτεραιότητες τους και κήρυξαν τον πόλεμο στους αυτοδιαχειριζόμενους κατειλημμένους χώρους. Άρα αυταπάτες δεν έχω.
 
Ούτε περιμένω απο καμιά αριστερά (ανεξάρτητα αν θα την ψηφίσω στις 6 Μάη) να με σώσει. Μόνο ξαναθυμάμαι εκείνη την συζήτηση με τους φίλους συνάδελφους φορτηγατζήδες για τις 12 Φλεβάρη λίγο πριν ξεκινήσει το βασανιστήριο για μένα. Και προσδοκώ σε αυτόν τον ξεσηκωμό. Και ξαναθυμάμαι και τους κολασμένους της γης που ήταν στιβαγμένοι σε εκείνα τα κελιά και και σκέφτομαι πόσα πράγματα πρέπει να κανει ακόμη η ανθρωποτητα για να γίνει ανθρωπότητα...
 
Ένα τέως ανθρωπάκι της βιοπάλης
 
Ένας νυν Εξεγερμένος Άνθρωπος
 
Διονύσης Γοργογιάννης
 

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Σάββα, πάντα μαζί μας στους αγώνες...

«ΒΙΑ είναι να δουλεύεις 40 χρόνια για ψίχουλα και να αναρωτιέσαι αν ποτέ θα βγεις στη σύνταξη.
ΒΙΑ είναι τα ομόλογα, τα κλεμμένα ασφαλιστικά ταμεία, η χρηματιστηριακή απάτη.
ΒΙΑ είναι να αναγκάζεσαι να παίρνεις ένα στεγαστικό δάνειο που τελικά το πληρώνεις χρυσό.
ΒΙΑ είναι το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη να σε απολύει όποια στιγμή θέλει.
ΒΙΑ είναι η ανεργία, η προσωρινότητα, τα 700 ευρώ με ή χωρίς ένσημα.
ΒΙΑ είναι τα εργατικά «ατυχήματα», επειδή τα αφεντικά περιορίζουν τα εξόδά τους εις βάρος της ασφάλειας των εργαζομένων.
ΒΙΑ είναι να παίρνεις ψυχοφάρμακα και βιταμίνες για να ανταπεξέλθεις στα εξαντλητικά ωράρια.
ΒΙΑ είναι να είσαι μετανάστρια, να ζεις με το φόβο ότι θα σε πετάξουν ανά πάσα στιγμή έξω από τη χώρα και να βιώνεις μια διαρκή ανασφάλεια.
ΒΙΑ είναι να είσαι ταυτόχρονα μισθωτή, νοικοκυρά και μάνα.
ΒΙΑ είναι να σου πιάνουν το κώλο στη δουλειά και να σου λένε «Χαμογέλα ρε τι σου ζητάμε;»
Αυτό που ζήσαμε εγώ το ονομάζω εξέγερση. Κι όπως κάθε εξέγερση μοιάζει με πρόβα εμφυλίου, μυρίζει καπνιά, δακρυγόνα και αίμα. Δεν τιθασεύεται εύκολα και δεν καπελώνεται. Πυρπολεί συνειδήσεις, αναδεικνύει και πολώνει αντιθέσεις, υπόσχεται στιγμές, έστω, συντροφικότητας και αλληλεγγύης. Ιχνηλατεί ατραπούς για την κοινωνική απελευθέρωση.
Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στις μητροπόλεις του χάους! Βάλτε πόρτες ασφαλείας και συστήματα συναγερμού στα σπίτια σας, ανοίξτε την tv και απολαύστε το θέαμα. Η επόμενη εξέγερση θα είναι σίγουρα σφοδρότερη, όσο θα προχωράει η σαπίλα αυτής της κοινωνίας… Ή βγείτε στους δρόμους δίπλα στα παιδιά σας, απεργήστε, τολμήστε να διεκδικήσετε τη ζωή που σας κλέβουν, να θυμηθείτε ότι κάποτε υπήρξατε νέοι που θελήσατε ν’ αλλάξετε τον κόσμο.

Σάββας Μετοικίδης, για την εξέγερση του 2008

 
Σοκ προκαλεί η είδηση ότι ένας 44χρονος δάσκαλος αυτοκτόνησε στη Σταυρούπολη το απόγευμα του Σαββάτου 21 Aπρίλη σε ένδειξη πολιτικής διαμαρτυρίας 
Πρόκειται για ένα δάσκαλο, ο οποίος υπηρετεί στην Αθήνα και βρέθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του για τις ημέρες του Πασχα. Ο αυτόχειρας Μ.Σ. απαγχονίστηκε λίγο μετά τις 5 το απόγευμα σε αποθήκη της πατρικής κατοικίας του στη Σταυρούπολη. Άφησε πολυσέλιδο σημείωμα στο οποίο εξηγεί ότι οι λόγοι της αυτοκτονίας του είναι ξεκάθαρα πολιτικοί και ότι διαμαρτύρεται για το μνημόνιο και την οικονομική κατάσταση της χώρας. Aποτελεί ένα μανιφέστο ενάντια στην μνημόνιο και τις επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία.
Είναι η δεύτερη αυτοκτονία Έλληνα που έχει ξακάθαρο χαρακτήρα πολιτικής διαμαρτυρίας για την κατάσταση στη χώρα και την οικονομική κρίση και συμβαίνει 2 εβδομάδες πριν τις κρίσιμες εθνικές εκλογές. Η είδηση έχει προκαλέσει σοκ στην κοινωνία της Σταυρούπολης και της γύρω περιοχής. Το κλίμα είναι βαρύ αλλά ο πολιτικός χαρακτήρας της πράξης έχει προκαλέσει πανελλαδικό ενδιαφέρον.

*αναδημοσίευση από το athens.indymedia.org




Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Σήμερα Δευτέρα 23 Απρίλη στις 7μμ στο "Γ. Ρίτσος" η τακτική μας συνέλευση

Μαζευόμαστε και πάλι σήμερα Δευτέρα 23 Απρίλη στο Γ. Ρίτσος στις 7μμ:

-για να δρομολογήσουμε δράσεις υπεράσπισης του Μπαρουτάδικου από την επίθεση της δημοτικής αρχής και των εργολάβων
-να ενημερωθούμε για τα χαράτσια (που αποτελούν πλέον ασκήσεις νομικών τροπολογιών και θεσμικής κωλοτούμπας)
-να δρομολογήσουμε δράσεις ενάντια στα "στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών" που σχεδιάζονται σύμφωνα με τη νέα (αντι)μεταναστευτική πολιτική
-να συζητήσουμε για την σχέση της Λαϊκής Συνέλευσης Αιγάλεω με τις εκλογές

Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Συνέλευση 9 Απρίλη

Τη Δευτέρα 9 Απρίλη στην τακτική μας συνέλευση στο "Γ. Ρίτσος" συζητήσαμε και αποφασίσαμε:

-Διαβάσαμε τα μέιλ που μας έχουν σταλεί από άλλες λαϊκές συνελεύσεις, συλλογικότητες και άτομα. Ενημερωθήκαμε για εκδηλώσεις και δραστηριότητές τους την εβδομάδα που πέρασε.

-Προχωρήσαμε σε απολογισμό των γεγονότων του Σαββάτου 7 Απρίλη με αφορμή την ομιλία του Σαμαρά στο κλειστό γυμναστήριο της πόλης. Ο απολογισμός αυτός δεν έγινε στη βάση μιας συλλογικής απόφασης για συμμετοχή μας στην παρέμβαση ως λαϊκή συνέλευση αλλά στη βάση μιας πρωτοβουλίας που πάρθηκε από μέλη της συνέλευσής μας. Εστιάσαμε αφενός μεν σε τεχνικά ζητήματα, όπως ο λάθος χώρος που επιλέχθηκε για την συγκέντρωση, αφετέρου δε σε ουσιώδη, όπως η φύση των παρεμβάσεων της ΛΣΑ στις προεκλογικές συγκεντρώσεις.

-Απολογιστήκαμε τις έως τώρα δράσεις μας για το Μπαρουτάδικο και το Πατινάζ. Περάσαμε σε αυτοκριτική για την σχέση μας με την πρωτοβουλία περιοίκων του Πατιναζ για να αποφύγουμε οποιοδήποτε υπονοούμενο πατερναλιστικού χαρακτήρα από τη μεριά μας στη σχέση αυτή. Η δικαστική απόφαση για αναστολή των έργων για δύο μήνες μέχρι να εκδικαστούν τα ασφαλιστικά μέτρα που έχουν καταθέσει οι κάτοικοι του Πατινάζ δεν πρέπει να σημάνει και ανάσχεση της αντίστασης και του αγώνα. Στην επόμενη συνέλευση θα προσδιορίσουμε ένα χρονοδιάγραμμα δράσεων στο Πατινάζ. Υπάρχει ήδη πρόταση για ποδηλατοδρομία στο Αιγάλεω, για συναυλία από νεολαίους της περιοχής στον χώρο του Πατινάζ και πρόταση για ενημερωτική αφίσα ενάντια στην λεηλασία του Μπαρουτάδικου.

-Ενωμερωθήκαμε για τις εξελίξεις σχετικά με την υπόθεση των χαρατσιών. Με δεδομένο ότι η ΔΕΗ θα προχωράει σε διακοπή ηλεκτροδότησης σε καταναλωτές που χρωστούν ποσά μεγαλύτερα του χαρατσιού που τους αναλογεί, είναι δεδομένη η εμφάνιση των συνεργείων των εργολάβων στους δρόμους για να κόψουν το ρεύμα σε συνδημότες. Η ομάδα περιφρούρησης και επανσύνδεσης ηλεκτροδότησης παραμένει σε εγρήγορση. Έχουμε ήδη κάνει επανασύνδεση ρεύματος και επιπλέον, σε μια περίπτωση, επανασύνδεση υδροδότησης σε πάμφτωχο συνδημότη. Έχουμε πολλά, εύστροφα και πρόθυμα μαστόρια στη Λαϊκή μας Συνέλευση...

-Σχετικά με την απεχθή επαναδρομολόγηση της δημιουργίας στρατοπέδων συγκέντρωσης σε διάφορα σημεία της επικράτειας πρόκειται να οργανώσουμε διάφορες δράσεις. Σε πρώτο επίπεδο θα εκδοθεί αφίσα και κείμενο από την ΛΣΑ προκειμένου να απλωθεί ένας λόγος, όχι ενίσχυσης των μικροαστικών και ρατσιστικών αντανακλαστικών, αλλά ενάντια στον θεσμισμένο ρατσισμό που προωθεί τον κοινωνικό εκφασισμό.

-Αποφασίσαμε να συντάξουμε δύο κείμενα ως ΛΣΑ, ένα για τα γεγονότα του Σαββάτου με την ομιλία του Σαμαρά και ένα για τον αγωνιστή Δημήτρη Χριστούλα (είναι αναρτημένα ήδη στο ιστολόγιό μας)

Η επόμενη συνέλευσή μας ορίστηκε για τις 23 Απρίλη στο "Γ. Ρίτσος" και λίγες μέρες πριν θα δημοσιοποιήσουμε εδώ την ημερήσια διάταξη των υπό συζήτηση θεμάτων.


Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

Δυό λόγια για τον Δημήτρη Χριστούλα

Η πράξη του Δημήτρη Χριστούλα ήταν -και είναι- πολιτική πράξη. Μια πράξη που τοποθετείται ανάμεσα στην αυτοκτονία και την πολιτική δολοφονία διατηρώντας την αυταξία μιας αγωνιστικής επιλογής. Ο Δημήτρης εξήγησε τους λόγους για τους οποίους επέλεξε τον θάνατο, η κόρη του Έμμυ τους έκανε ακόμη πιο συγκεκριμένους και το ευπρόσωπο αυτό μήνυμα εγχαράχθηκε στην κοινωνική συνείδηση χωρίς κανείς και καμία να μπορεί να προκαταλάβει το μέγεθος της παρακαταθήκης. Ο Δημήτρης συμμετείχε στην λαϊκή συνέλευση Αμπελοκήπων κι αυτό μας κάνει να αναγνωρίζουμε πολλά από τα δικά μας χαρακτηριστικά στις επιλογές του, πολλές από τις αγωνίες μας για την λεηλασία των υποτελών τάξεων, πολύ από το πείσμα μας για τον κοινό αγώνα, όλη μας την αξιοπρέπεια στο πρόσωπό του. Από τον θάνατο του Δημήτρη Χριστούλα κρατάμε το πιο δυνατό του μήνυμα: το μήνυμα για ζωή και αγώνα.

Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Ομιλία Σαμαρά στο Αιγάλεω: "Μπήκε στην πόλη ο εχθρός"

To Σάββατο 7 Απρίλη διαδραματίστηκε η πρώτη προεκλογική συγκέντρωση της Νέας Δημοκρατίας με ομιλία του Α. Σαμαρά στο κλειστό Γυμναστήριο του Αιγάλεω. Φυσικά, δεν είναι τυχαία η επιλογή της πόλης μας καθώς, αφενός μεν, αποτελεί καίριο σημείο, ως μεσοδυτικό προάστιο, για τέτοιου είδους εκδηλώσεις, αφετέρου δε, εξυπηρετεί μια προεκλογική ψευτοπρόκριση με το κλαψοπονιάρικο στυλ της λαϊκής δεξιάς απέναντι σε ανθρώπους των οποίων τη ζωή έχει υποθηκεύσει για τις επόμενες δεκαετίες.
Για την προεκλογική αυτή συγκέντρωση είχαν ανακοινωθεί από το υπουργείο δημόσιας τάξης δρακόντεια μέτρα με πολλές διμοιρίες των ΜΑΤ, όλη την αστυνομική δύναμη της περιοχής, ΔΙ.ΑΣ. και μπόλικους ασφαλίτες. Το κέντρο του Αιγάλεω από νωρίς το απόγευμα βρέθηκε υπό την κατοχή των κατασταλτικών δυνάμεων. «Μπήκε στην πόλη ο εχθρός» κυριολεκτικά και με επίγνωση. Οι φρουροί στον περίγυρο, οι γυαλιστερές λιμουζίνες και τα 14 πούλμαν  με τους ψηφοφόρους της ΝΔ στο επίκεντρο.
Γύρω στις 7 το απόγευμα μερικές δεκάδες αιγαλιωτών συγκεντρώθηκαν αυθόρμητα στον σταθμό του Μετρό εξοργισμένοι για την μνημονιακή αυτή φιέστα αλλά και για την προκλητική αστυνομική κατοχή της πόλης. Οι αντεγκλήσεις με επιθετικούς  ψηφοφόρους της ΝΔ που αποβιβάζονταν από το μετρό-για-να-μεταβούν-στην-προεκλογική-φιέστα ήταν ζήτημα χρόνου να εξελιχθούν σε ξυλοδαρμούς με ελαφρούς τραυματισμούς εκατέρωθεν. Η πλατεία Εσταυρωμένου άδειασε με λίγους αιγαλιώτες να παραμένουν ως στάση διαμαρτυρίας για τα τεκταινόμενα. Λίγα λεπτά αργότερα μια ορδή από 100 περίπου μπράβους και ασφαλίτες, με την ενισχυτική ανοχή των ένστολων κατασταλτικών δυνάμεων, επιτέθηκε στους ελάχιστους παραμένοντες στην πλατεία, ποδοπατώντας και χτυπώντας μια συναγωνίστρια, κυνηγώντας και προπηλακίζοντας αδιάκριτα άλλους… Η θλιβερή αυτή ιστορία έληξε με μια προσαγωγή συναγωνιστή για «εξακρίβωση στοιχείων», ο οποίος και αφέθηκε ελεύθερος αμέσως μετά την ομιλία του «αρχηγού».
Για μια ακόμη φορά η πολύπαθη πόλη μας γίνεται θέατρο προσβολών από την παράταξη των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, από τους περιφερόμενους μπράβους και ψηφοφόρους παρατρεχάμενους και από τις δυνάμεις καταστολής.

Όμως, έχει ο καιρός γυρίσματα…

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Συνέλευση και σήμερα στο "Γ. Ρίτσος"

Συνεχίζουμε τη διαδικασία μας και σήμερα στο "Γ. Ρίτσος" με ημερήσια διάταξη:

-ενημερώσεις
-υπόθεση της αυτοκτονίας/ πολιτικής δολοφονίας του Δημήτρη Χριστούλα
-σχετικά με τα χαράτσια
-υπόθεση Πατινάζ/ Μπαρουτάδικου και εξελίξεις (επαναπροσδιορισμός αντιστάσεων μετά την θετική για τον αγώνα απόφαση σχετικά με τα ασφαλιστικά μέτρα που καθηλώνουν κάθε εργολαβική παρέμβαση στο Μπαρουτάδικο για τουλάχιστον 2 μήνες)
-αντιπληροφόρηση και δράσεις της ΛΣΑ για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών
-υποθέσεις αστέγων, απλήρωτων συμβασιούχων δημοτικών υπαλλήλων, ενεχυροδανειστηρίων...

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

Συνέλευση 2 Απρίλη

Στη συνέλευση της Δευτέρας 2 Απρίλη συζητήσαμε και αποφασίσαμε:

-ενημερωθήκαμε τόσο από την ψηφιακή μας αλληλογραφία όσο και από συναγωνιστές για διάφορες εκδηλώσεις και δράσεις άλλων λαϊκών συνελεύσεων και κοινωνικών και συνδικαλιστικών οργανώσεων. Επιπλέον, αναλήφθηκαν δεσμεύσεις για την παρουσία εκπροσώπων της συνέλευσης όπου υπάρχει ανάλογη απόφαση. Ενημερωθήκαμε  για την συγκέντρωση και πορεία της παρασκευής 6 Απρίλη το απόγευμα από τα κεντρικά γραφεία της ΔΕΗ στην Χαλκοκονδύλη που καλούν διάφορες κοινωνικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις και λαϊκές συνελεύσεις και αποφασίσαμε τη συμμετοχή μας

-έγινε ενημέρωση αλλά και αποτίμηση της συμμετοχής μας στην μοτοπορεία του Σαββάτου 31 Μάρτη στα δυτικά προάστια, αναγνωρίσαμε τη θετικότητα του εγχειρήματος, τη ζωντάνια αυτής της συλλογικής παρουσίας μέσα στις γειτονιές αλλά συνάμα θίξαμε και τη λειψή μας συμμετοχικότητα. Χρειάζεται προσπάθεια για να παραχθούν περισσότερες δεσμεύσεις και καλύτερος συντονισμός των συλλογικών μας «υποχρεώσεων».

-Συζητήσαμε για την υπόθεση του Πατινάζ και τις τελευταίες εξελίξεις. Υπάρχει απόφαση του δασαρχείου που ενεργοποιήθηκε πρόσφατα (σχετικά με ένα προσκοπικό τροχόσπιτο που στήθηκε μέσα στο άλσος) και που απαγορεύει οποιαδήποτε χρήση του χώρου μέσα στο Μπαρουτάδικο για την οποία δεν έχει προηγηθεί πράξη αποχαρακτηρισμού γης. Η απόφαση αυτή προφανώς μπλοκάρει και τις κινήσεις του δήμου για την κατασκευή του Β/Ν σταθμού αλλά μένει να πιστοποιηθεί το γεγονός επακριβώς. Ανταλλάξαμε σκεπτικά γύρω από τη σχέση μας με την πρωτοβουλία περιοίκων Πατινάζ προκειμένου να είμαστε συλλογικά συνεπείς στις τοποθετήσεις μας στην κοινή συνέλευση, την οποία εμείς έχουμε ζητήσει από τους περίοικους και η οποία έχει προσδιοριστεί για την Τετάρτη 4 Απρίλη στις 5 μμ στο Πατινάζ. Αποφασίσαμε τις επόμενες κινήσεις της ΛΣΑ για την παρεμπόδιση της παρουσίας των εργολάβων στο Πατινάζ, κινήσεις που αφορούν στην αντιπληροφόρηση, πρωτίστως, καθώς η προπαγάνδα της δημοτικής αρχής ενάντια στον συγκεκριμένο αγώνα έχει ξεπεράσει κάθε όριο διαστρέβλωσης και συκοφαντίας.

-έγινε μια ενημέρωση για τον αγώνα των κατοίκων στην Χαλκιδική ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, ενός αγώνα που βρίσκεται σε εξέλιξη και που είναι προφανές ότι μπορεί να συνδεθεί σε αρκετά περιεχόμενα με τον αγώνα μας ενάντια στην τσιμεντοποίηση του Μπαρουτάδικου. Επίσης ενημερωθήκαμε για τις εξελίξεις στην Πεντέλη και την επιθετικότητα της Εκκλησίας ενάντια στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής. Ανιχνεύουμε διασυνδέσεις με τους αγώνες αυτούς για να προεκτείνουμε τα περιεχόμενά τους στην πόλη μας.

-συζητήσαμε διάφορες προτάσεις γύρω από την θεσμική ρατσιστική επίθεση που εξελίσσεται τις τελευταίες εβδομάδες σχετικά με την κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών σε διάφορα σημεία της επικράτειας. Αρχικά αποφασίσαμε την έκδοση μιας αφίσας και τη σύνταξη ενός κειμένου.

-ανανεώσαμε το δίκτυο της ΛΣΑ για την σύνδεση ηλεκτροδότησης καθώς φαίνεται ότι τα συνεργεία των εργολάβων έχουν αρχίσει να κόβουν το ρεύμα σε κατοίκους της περιοχής. Εκτενής συζήτηση για τα χαράτσια θα γίνει στην αμέσως επόμενη συνέλευσή μας.

-κατατέθηκε πρόταση για την δημιουργία συλλογικών υποδομών και πρακτικών αντιπροτάσεων της ΛΣΑ εν μέσω της κρίσης ως χαρακτηριστικό του εγχειρήματός μας. Επειδή ανοίξανε πολλά περιεχόμενα και υπήρξε ενδιαφέρον για περισσότερες τοποθετήσεις, η συζήτηση θα συνεχιστεί στην αμέσως επόμενη συνέλευσή μας.